งานวิจัยและบทความ

เมืองโบราณนครปฐมเป็นแหล่งวัฒนธรรมทวารวดีที่ล้อมรอบด้วยคูน้ำ และมีขนาดใหญ่ที่สุดในภาคกลางของประเทศไทย โดยทั่วไปมีการกำหนดอายุของแหล่งในช่วงศตวรรษที่ 7 ถึงศตวรรษที่ 11  เมืองโบราณดังกล่าวมักได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองหลวงหรือศูนย์กลางทางวัฒนธรรมของยุคทวารวดี อย่างไรก็ตาม การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับเมืองโบราณนครปฐมมักเน้นไปที่การศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะ เช่น งานวิจัยที่สำคัญของปิแอร์ ดูปงต์ ค.ศ. 1939-1940 และการศึกษาของพิริยะ ไกรฤกษ์ เกี่ยวกับเจดีย์จุฬาประถม ค.ศ. 1975 การศึกษาทางโบราณคดีพื้นฐานเกี่ยวกับชั้นวัฒนธรรมในพื้นที่ที่เมืองโบราณตั้งอยู่นั้นดำเนินการเมื่อ ค.ศ. 1981 โดยการขุดค้นทางโบราณคดีของผาสุก อินทราวุธ บทความนี้นำเสนอผลการขุดค้นทางโบราณคดีในแหล่งโบราณสถานหอเอก ค.ศ. 2009 ซึ่งแสดงหลักฐานของการอยู่อาศัยของมนุษย์ในราวศตวรรษที่ 3 ถึงศตวรรษที่ 11 ข้อมูลใหม่จากแหล่งโบราณสถานหอเอกช่วยอธิบายถึงการอยู่อาศัยของมนุษย์ ที่สามารถย้อนไปในช่วงก่อนหรือยุคต้นของทวารวดี