งานวิจัยและบทความ

บทความนี้มุ่งที่จะทลายมายาคติบางประการที่มีอยู่ทั่วไปเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานและการตั้งถิ่นฐานในประเทศไทย ตัวอย่างเช่น ในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1961-1982 (พ.ศ. 2504-2525)  จำนวนประชากรในชนบทของไทยเพิ่มขึ้นอย่างมากจาก 24 ล้านคนเป็น 43 ล้านคน จึงเกิดคำถามสำคัญที่ว่า "ผู้คนเหล่านี้หายไปไหนกัน?" พวกเขาไปแออัดและกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นที่เกษตรกรรมต่างๆ หรือไม่? พวกเขาได้สูญเสียที่ดินทำกินและอพยพเข้าสู่เมืองกันหรือไม่? พวกเขาหลั่งไหลไปสู่กรุงเทพมหานครกันหมดแล้วหรือ? พวกเขาไปรวมกลุ่มกันอยู่ในชุมชนแออัดและแหล่งพักพิงชั่วคราวต่างๆ ใช่หรือไม่? พวกเขาได้ไปตั้งหลักแหล่งอยู่ในโครงการจัดสรรที่ดินในชนบทที่รัฐบาลให้การสนับสนุนหรือเปล่า? หลักฐานที่ปรากฏแสดงให้เห็นว่า พวกเขาไม่ได้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งดังที่กล่าวมาข้างต้นเลย แล้วอย่างนั้นพวกเขาไปอยู่เสียที่ไหนกัน?