งานวิจัยและบทความ

ประชากรกว่าครึ่งโลกไม่สามารถเข้าถึงบริการสุขภาพที่เหมาะสมได้ และแม้แต่ในกลุ่มที่เข้าถึงได้ การดูแลที่ประชากรกลุ่มนี้ได้รับก็มักไม่ตรงกับปัญหาที่แท้จริง ปัญหาความขาดแคลนในระบบบริการสุขภาพมีความรุนแรงมากที่สุดในประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งประเทศไทยก็ไม่ได้เป็นข้อยกเว้น ถึงแม้จะมีคณะแพทยศาสตร์และพยาบาลศาสตร์ที่ได้มาตรฐานสากลจำนวนมาก รวมถึงมีกระทรวงสาธารณสุขที่เข้มแข็งและทุ่มเท แต่ประเทศไทยก็ยังคงเผชิญกับปัญหาท้าทายอย่างยิ่งในความพยายามที่จะนำบริการสุขภาพอย่างทั่วถึงไปสู่ประชาชน แม้ว่าสาเหตุของความบกพร่องเหล่านี้จะมีความซับซ้อน แต่ปัจจัยสำคัญที่ก่อให้เกิดปัญหาสามารถสืบย้อนไปพบได้ในระบบมหาวิทยาลัย กล่าวโดยสรุปคือ วิธีการแบบดั้งเดิมที่มหาวิทยาลัยใช้ในการพัฒนาหลักสูตรไม่สอดคล้องกับสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในประเทศ ในบทความนี้ เราจะใช้ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการด้านสุขภาพของชนบทไทยกับการศึกษาของแพทย์ เป็นกรอบในการอภิปรายถึงความท้าทายที่มหาวิทยาลัยทั่วโลกกำลังเผชิญ ตลอดจนความยากลำบากที่มหาวิทยาลัยกำลังประสบในการตอบสนองต่อความท้าทายเหล่านั้น