งานวิจัยและบทความ

ในสมัยอยุธยา  (ค.ศ. 1350 – 1763 / พ.ศ. 1893 - 2306) มีการผลิตภาชนะดินเผาเนื้อดิน (earthenware) และภาชนะดินเผาเนื้อแกร่งหรือเนื้อหิน (stoneware) สำหรับใช้สอยในครัวเรือนเป็นจำนวนมาก ทั้งในพื้นที่เมืองหลวงอยุธยาและบริเวณโดยรอบ ภาชนะดินเผา เช่น หม้อ เตาไฟ และเครื่องครัวอื่น ๆ  ในช่วงเวลานี้ สะท้อนให้เห็นถึงฝีมือชั้นสูงในการปั้น การเผา และการตกแต่งลวดลายด้วยการขูดขีด แต่น่าเสียดายที่ไม่ทราบตำแหน่งที่ตั้งที่แน่นอนของแหล่งเตาเผาเหล่านี้ เนื่องจากมีความเป็นไปได้สูงว่าถูกทำลายสูญหายไปในช่วงที่กองทัพพม่าเข้าโจมตีกรุงศรีอยุธยา  ส่งผลให้ไม่มีการสืบทอดภูมิปัญญาการผลิตเครื่องปั้นดินเผาเหล่านี้ในพื้นที่มาจนถึงศตวรรษที่ 20 อย่างไรก็ตาม ยังคงมีเตาเผาไทยดั้งเดิมอยู่ในหลายพื้นที่ทั่วประเทศ เช่น หมู่บ้านปากเกร็ด ซึ่งตั้งอยู่ห่างกรุงศรีอยุธยาลงมาตามแนวแม่น้ำเพียง 30 กิโลเมตร บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอภาพรวมของเครื่องปั้นดินเผาไทย โดยให้รายละเอียดของเครื่องปั้นดินเผาในสมัยอยุธยา รวมถึงอธิบายวิธีการปั้นและผลิตภัณฑ์ของเตาเผาไทยที่ยังคงดำเนินการอยู่ในปัจจุบัน  บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอภาพรวมของเครื่องปั้นดินเผาไทย โดยให้รายละเอียดของเครื่องปั้นดินเผาในสมัยอยุธยา รวมถึงอธิบายวิธีการปั้นและผลิตภัณฑ์ของเตาเผาไทยร่วมสมัย