งานวิจัยและบทความ

เทคโนโลยีดิจิทัลมีบทบาทต่อการเรียนรู้ของประชาชนทุกช่วงวัยมากขึ้น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ออกแบบองค์ประกอบของตัวแบบระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล มรดกทางวัฒนธรรม เพื่อเสริมสร้างทักษะดิจิทัล ทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต และทักษะแรงงานแห่งอนาคต และ 2) ประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบของตัวแบบองค์ระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล มรดกทางวัฒนธรรม เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยใช้กลุ่มตัวอย่างที่ 1 ประกอบด้วย ผู้เชี่ยวชาญทางด้านการจัดการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรมและทางด้านการจัดการเรียนรู้ดิจิทัล จำนวน 3 ตัวอย่าง และกลุ่มตัวอย่างที่ 2 คือ ประชากรในพื้นที่เมืองเก่านครศรีธรรมราช เขตเทศบาลนครนครศรีธรรมราชทุกช่วงวัย ได้แก่ ผู้นำชุมชน ประชากรวัยเรียน/วัยรุ่น ประชากรวัยทำงาน และประชากรผู้สูงอายุ จำนวน 50 ตัวอย่าง ด้วยวิธีการเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินความเหมาะสม สถิติที่ใช้ คือ การวิเคราะห์เนื้อหา และความเหมาะสมของข้อมูลตัวอย่าง (KMO) ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบของตัวแบบระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล มรดกทางวัฒนธรรม ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 1) ระบบฐานข้อมูลมรดกทางวัฒนธรรม 2) บทเรียนออนไลน์ 3) พิพิธภัณฑ์มรดกทางวัฒนธรรม และ 4) เกมมิฟิเคชันสำหรับการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรม 2) ความเหมาะสมขององค์ประกอบของตัวแบบองค์ระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล มรดกทางวัฒนธรรม มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ในช่วง 0.488 ถึง 0.891 จากการวิจัยได้ค้นพบองค์ประกอบใหม่เกี่ยวกับการนำโซเชียลเน็ตเวิร์คมาใช้สำหรับส่งเสริมการเรียนรู้และการเชื่อมโยงแหล่งความรู้จากเว็บไซต์ซึ่งเป็นปัจจัยพื้นฐานในยุคดิจิทัล สรุปได้ว่าองค์ประกอบดังกล่าวพร้อมนำไปพัฒนาเป็นระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล มรดกทางวัฒนธรรม สำหรับให้บริการกับประชาชนทุกช่วงวัย