งานวิจัยและบทความ

จีนเป็นประเทศที่อุดมได้ด้วยมรดกวัฒนธรรม และด้วยอำนาจของรัฐบาลในปัจจุบัน ที่รัฐเข้าไปมีบทบาท และรับผิดชอบในทุก ๆ ด้านที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์มรดกวัฒนธรรม แต่ในขณะเดียวกัน การพัฒนา ด้านเศรษฐกิจของรัฐจีนก็ดำเนินไปอย่างไม่เสมอภาคกัน บางภูมิภาคของประเทศได้รับการพัฒนา มากกว่า อย่างในภาคตะวันตก ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีมรดกวัฒนธรรมที่ไม่ใช่กายภาพ (intangible culture) อยู่มากมาย แต่การพัฒนาด้านคมนาคมขนส่งกลับเป็นไปอย่างเชื่องช้า ซึ่งเป็นอุปสรรคอย่างมากต่อการ พัฒนาเศรษฐกิจ ภาคตะวันตกของจีนยังต้องเผชิญกับข้อจำกัดบางประการคือ วัตถุประสงค์เดิมอันเป็น เงื่อนไขที่นับว่าเป็นประโยชน์สำหรับการปกป้องคุ้มครองทรัพยากรวัฒนธรรม (cultural resources) ของชนกลุ่มน้อย มีอันต้องผันแปรไปเพื่อให้สอดรับกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น กระแสการพัฒนา ที่ถาโถมเข้ามา และการไหลบ่าของวัฒนธรรมจากภายนอกได้ทำให้ประเพณีการบอกเล่าต่าง ๆ (oral traditions) (เช่น ภาษาของชนกลุ่มน้อย) วรรณกรรม (รวมทั้งวรรณกรรมคลาสสิก และเอกสารต้นฉบับที่บันทึกด้วยอักษรภาษาชนกลุ่มน้อย) งานช่าง (เช่น การก่อสร้าง การประดิษฐ์ เครื่องแต่งกาย เครื่องประดับ และงานหัตถกรรมต่าง ๆ) ธรรมเนียม ประเพณี พิธีกรรม การเฉลิมฉลองต่าง ๆ ตลอดจนวัฒนธรรมในการกินการดื่มกำลังเปลี่ยนแปลงไป จนอยู่ในภาวะที่ใกล้จะเสื่อมสูญในอนาคตอันใกล้