งานวิจัยและบทความ

บทความนี้สำรวจฉากของความธรรมดาสามัญที่มักถูกมองข้ามในจิตรกรรมฝาผนังของวัดไทย ผู้เขียนเลือกศึกษาฉากตอนธรรมดาสามัญในชีวิตประวัน แตกต่างจากความสนใจของนักวิชาการที่ศึกษาจิตรกรรมฝาผนังที่พิจารณาเรื่องราว รูปแบบ และบทบาทของจิตรกรรม ฉากธรรมดาสามัญช่วยสร้างความเข้าใจอัตลักษณ์วัฒนธรรมและการเมือง ผู้เขียนศึกษาเช่นนี้ด้วยการสะท้อนย้อนคิดถึงผลงานของตนในฐานะจิตรกรฝาผนังไทย และแสดงให้เห็นถึงสถานการณ์ของตนในจักรวาลพิธีกรรมไทยในต่างถิ่น ผู้เขียนต้องการปรับเปลี่ยนให้ตัวบทในพุทธศาสนาที่ปรากฏในรูปแบบจิตรกรรมสามารถสร้างสิ่งที่น่าอัศจรรย์ได้ ด้วยการมอบพลังของการเป็นตัวแทนให้กับจิตรกรรมฝาผนังของไทย ที่มักไม่ปรากฏผู้สร้างสรรค์ผลงานและลดทอนให้ผู้ชมเป็นเพียงผู้รับสารตามขนบจิตรกรรมประเพณี