งานวิจัยและบทความ

ชาวลาหู่ที่อาศัยอยู่ในดินแดนชายแดนระหว่างมณฑลยูนนานและบริเวณตอนเหนือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดดเด่นในด้านการให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อเทพเจ้าสูงสุดที่เรียกว่า "กื่อซา" โดยบางชุมชนได้สร้างศาสนสถานประจำหมู่บ้านและมีผู้นำทางศาสนาซึ่งปฏิบัติหน้าที่เป็นครั้งคราว เพื่อประกอบพิธีกรรมบูชาเทพเจ้าผู้สร้างองค์นี้ บทความนี้มีจุดมุ่งหมายในการนำเสนอข้อโต้แย้งว่า ศาสนสถานและพิธีกรรมการสักการะเทพเจ้าของชาวลาหู่แดงในภาคเหนือของประเทศไทยมีต้นกำเนิดมาจากกระแสพุทธศาสนามหายานที่แพร่กระจายในพื้นที่ของชาวลาหู่และชาวว้าทางตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลยูนนาน ซึ่งเริ่มขึ้นราวกลางศตวรรษที่ 18 นอกจากนี้ บทความยังชี้ให้เห็นถึงอิทธิพลของพุทธศาสนาเถรวาทที่แผ่ขยายมาจากชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ไทในพม่าและภาคเหนือของไทย ซึ่งส่งผลต่อศาสนสถานและพิธีกรรมของชาวลาหู่แดง